Armoede is de harde realiteit in het dagelijkse leven van de 36-jarige Joni Hagemann uit Aalten. Ze groeide op in een gezin met geldgebrek. Voor Joni was er geen geld voor dure uitjes, nieuwe kleren of groot speelgoed. Ondanks de inspanningen van haar ouders om hen te ontzien, was geldgebrek altijd aanwezig.
Na haar pubertijd streefde Joni naar een ander leven, maar dit bleek niet gemakkelijk. Ondanks het vinden van een leuke baan, werden blijvende mentale problemen en overmatige stressv ervoor dat Joni thuis kwam te zitten en uiteindelijk weer in armoede belandde. Haar eigenwaarde daalde, en ze voelde zich buitengesloten en niet begrepen door de maatschappij.
Gelukkig wist Joni zich hieruit te bevrijden dankzij zichzelf, een goede psycholoog en nieuwe kansen die zich aandienden. Haar openheid over haar ervaringen met armoede bracht haar in contact met andere ervaringsdeskundigen, wat leidde tot waardevolle aanbevelingen voor het armoedebeleid in de gemeente Aalten.
De grootste les die Joni heeft geleerd, is dat de maatschappij moet erkennen dat armoede over mensen gaat en dat iedereen gezien wil worden. Een klein gebaar kan al helend werken. In haar eigen leven heeft Joni zich voorgenomen geen slachtoffer meer te zijn van haar situatie. Armoede is voor haar geen open wond meer, maar een litteken dat haar verhaal en haar kracht symboliseert.